"مورچه هایی که پدرم را خوردند" شامل 9 داستان کوتاه از آخرین کارهای علی قانع است که مضامین گوناگونی را در بر دارد. درون مایه اغلب داستان ها به مسائل جاری و دغدغه هایی که بیش تر آدم ها، کم و بیش با آن درگیرند ـ به ویژه تنهایی انسان معاصر ـ می پردازد. "48 ساعت هوای عاشقی" و "گوزن ها" نگاهی گذرا به پدیده مهاجرت و تقابل نسل گذشته و نسل کنونی و کنکاش های حاشیه ای آن دارد. "جان شیشه ای" و "بلوغ" به نوعی جنگ و تبعات و پیامدهای زشت و زیبای آن را مرور می کند. "قدغن"، "فقط مریضی مادر" و "مورچه هایی که پدرم را خوردند" داستان آدم های عصر ماشین و فاصله گرفتن تدریجی آن ها از عواطف و اصل زندگی است و اینکه چطور همه چیز رنگ می بازد و محو می شود. "آرامش خانوادگی" و "پنج روایت از قتل پروین" جریان عقیم ماندن و آرزوهای نارس انسانی تنهاست و هجوم اوهام پریشانی که احاطه اش کرده اند که می تواند در همسایگی هر کس و حتی خود ما باشد. نویسنده کتاب، اولین مجموعه اش را در سال 82 با نام "وسوسه های اردیبهشت" منتشر کرد که در همان سال نامزد کتاب سال وزارت ارشاد شد.