مهم ترین ویژگی پروتوسلول ها ایجاد دیدگاهی نوین در معماری است. به نوعی که طراحان از تشبیه ساختمان به ماشین بی نیاز خواهند بود. از پروتوسلول ها می توان در طراحی و تحول در مواد استفاده کرد. آن ها برنامه ریزی شیوه های طراحی را نیز تا حدی انجام می دهند. همچنین نقش آنان در دست کاری محیط های پیچیده نیز انکارناپذیر است. این سلولها رابطی میان طراحی های انسان و محیط طبیعی هستند. پروتوسلول ها تجسم منحصر به فرد پارادایم های جدیدی در طراحی هستند و روابط جدید و پویایی میان معماری و محیط ارائه می کنند. با استفاده از پروتوسلول ها می توان میان محیط و معماری پارامترهای هم راستا یافت و مرزهایی که این دو حیطه را از هم جدا می کند برداشت. پروتوسلول ها به محیط این امکان را می دهند که به طور مستمر مواد را خوانده و منابع را در حوزه ی زمانی و مکان موجود شناسایی کنند. از این راه می توان به نقشه هایی دست یافت که فضاهای انسانی و طبیعی را با هم ادغام کند.