نانوفناوری یا نانوتکنولوژی (به انگلیسی: Nanotechnology) به استفاده از مواد در ابعاد اتمی، مولکولی و فرامولکولی در کاربردهای صنعتی گفته می شود. اولین توصیف گسترده از نانوتکنولوژی، «اهداف فناورانه خاص برای دستکاری دقیق اتم ها و مولکول ها برای ساخت محصولاتی با ابعاد ماکرو» بود، که اکنون به عنوان نانوتکنولوژی مولکولی شناخته می شود. متعاقبا توصیف کلی تری از فناوری نانو توسط طرح ملی فناوری نانو (آمریکا) ایجاد شد که فناوری نانو را به عنوان «دستکاری ماده که حداقل یک بعد آن از ۱ تا ۱۰۰ نانومتر باشد»، تعریف کرد. این تعریف این واقعیت را منعکس می کند که اثرات مکانیک کوانتوم در این بعد کوانتومی مهم بوده، و تعریف از یک هدف خاص فناورانه به یک دسته تحقیقاتی شامل همه انواع تحقیقات و فناوری هایی که با خواص ویژه موادی که در آستانه اندازه داده شده سر و کار دارند، تغییر کرد. در نتیجه عبارت هایی جمعی مانند «فناوری های نانو» یا «فناوری های ابعاد-نانو» به طیف گسترده ای از تحقیقات و کاربردها اشاره دارد که ویژگی مشترک همه آنها «اندازه» است.