سبد خرید شما خالی است.
نوشتن به زندگی شور و روشنی می بخشد. علت اصلی نوشتن، بیش تر آن است که نویسنده نمی تواند ننویسد. این خاطره های رسته از فراموشی که سالیان سال در کنه ذهن من خفته بود، در پیرسالی به خلجان درآمد و خود خود را نویساند. نوشتن در این حال بیش تر گوش دادن بود تا سخن گفتن و دستاورد هم، چنان که خواهید دید، یکسره مکاشفه است و بدون موعظه و مبالغه. نویسنده به جای آن که چیزی بیندیشد، درباره چیزی که می اندیشد می نویسد. ندانسته ای به قلم نیامده، اما دانسته ها هم، به دلایل آشکار، همه به قلم ننشسته که جای تأسف است.