هنگامی که انرژی را از یک شکل به شکل دیگر تبدیل میکنیم، خروجی هیچگاه برابر ورودی نخواهد بود. خروجی به ورودی (اغلب برحسب درصد) را بازدهی فرایند گویند. بازدهی در توربینهای آبی یا موتورهای الکتریکی مرغوب تا ۹۰ درصد در نیروگاههای زغال سنگ بین ۳۵ تا۴۰ درصد (اگر حرارت پسماندها را به حساب نیاوریم) و در موتورهای احتراقی به اندازه ۱۰ تا ۲۰ درصد است. با طراحی خوب میتوان تا حدودی بازدهی را افزایش داد اما مواردی هست که جزو ذات تبدیل انرژی است و نمیتوان به سادگی آن را از بین برد.
در سیستمهای اشاره شده در بالا، تفاوت زیادی در بازدهی انرژی به چشم میخورد. مواردی که بازدهی آن بسیار پایین ذکر شده، به خاطر تبدیل انرژی حرارتی به مکانیکی یا الکتریکی است؛ زیرا حرارت همانطور که دیدیم، عبارت است از انرژی جنبشی مولکولهایی که به طور راندوم و نامنظم در الکتریکی یا مکانیکی تبدیل کند و این پیام اساسی قانون دوم ترمودینامیک وجود ندارد که قادر باشد این حرکت بینظم را به طور کامل به انرژی الکتریکی یا مکانیکی تبدیل کند و این پیام اساسی قانون دوم ترمودینامیک است، که میگوید: الزاما یک محدودیت بازدهی برای هر موتور حرارتی وجود دارد و همیشه باید مقداری حرارت با دمای کمتر از سیستم خارج شود.