موتورهای گرمایی بر دو دسته اند؛ موتورهای احتراق خارجی که در آنها سیال عمل کننده به طور کامل از مخلوط سوخت و هوا جداست و گرمای فراوردههای احتراق از طریق دیوارههای ظرف یا دیگ انتقال مییابد و موتورهای احتراق داخلی که در آنها سیال عمل کننده شامل فراوردههای احتراق خود مخلوط سوخت و هواست. امروزه موتورهای احتراق داخلی رفت و برگشتی و توربینهای بخاری بیش از انواع دیگر به کار میروند؛ و توربینهای گازی نیز برای پیش رانش هواپیماهای سریع کاربرد فراوان دارند. مزیت اساسی موتور احتراق داخلی رفت و برگشتی بر دیگر انواع نیروده، این است که در آن از مبدلهای گرمایی در مسیر سیال عمل کننده مانند دیگ و چگالنده مربوط به نیروده بخاری استفاده نمیشود. نبودن این مبدلها نه تنها باعث سادگی مکانیکی میشود، بلکه از افت گرمای ناشی از وجود چنین مبدلهایی نیز جلوگیری میکند. موتور احتراق داخلی رفت و برگشتی مزیت مهم دیگری نیز بر نیروده بخاری یا توربین گازی دارد؛ بدین معنی که تمام اجزای آن میتوانند در دماهایی به مراتب پایینتر از ماکزیمم دمای چرخهای کار کنند. در نتیجه میتوان از ماکزیمم دمای چرخهای بالاتری استفاده کرد و به بازده بیشتری در چرخه دست یافت.