کتاب روشنگری ایمانیان در پاسخ به شبهات بهائیان: مجموعه مقالات 1

الهه یزدیانی (به اهتمام)
ناشر: گوی
تاریخ نشر: آبان 1402
تعداد صفحه: 336
شابک: 978-622-6635-18-9
قطع کتاب: رقعی
نوع جلد: شومیز
وزن: 374 گرم
2,500,000 ریال 2,250,000 ریال
تخفیف: 250000 ریال (10%)
فروش ویژه
مرور کتاب
درباره کتاب روشنگری ایمانیان در پاسخ به شبهات بهائیان: مجموعه مقالات 1

 

مدعیان بابیت و امامت و مهدویت در سال ها و قرن های گذشته ظاهر شده و تمامی ادعاهای شان توسط عالمان و اندیشمندان مورد بررسی قرار گرفته و بطلان علمی آنها آشکار شده است.  بابیت و بهائیت هم – که از همین جنس ادعاهاست - از زمان پیدایش مورد بررسی دانشمندان قرار گرفت و مطالبشان به بوته نقد علمی و سنجش نهاده شد. این تبیین ها چنان مؤثر بود که به مسلمان شدن جمعی از بهائیان و حتی مبلغین آنها منجر شد.

تشکیلات بهائی برای مقابله با این پدیده، جزوه ای با نام " رفع شبهات" آماده کرد تا این نقدها را کم رنگ کند. مرزبانان مهدوی، با بررسی دقیق آن جزوه، در فضایی دوستانه و مستند به منابع بهائیت، پاسخ های عالمانه ای تهیه کردند. این کتاب، مجموعه 16 مقاله در پاسخ به تعدادی از مطالب آن جزوه است.

نویسندگان این مقالات امیدوارند جست‌وجوکنندگان حقیقت، مطالب این کتاب را به دیده انصاف بنگرند و خود به قضاوت بنشینند که "مشک آن است که خود ببوید نه آنکه عطار بگوید!"

در ادامه به سه نمونه اشاره می شود و شما را به مطالعه کل این کتاب دعوت می کنیم:

صفحه 85  

بهائیان برای اثبات حقانیت خود به استقامت و رنج هایی که رهبرانشان کشیده اند استناد می کنند. در این مقاله دلایل آنان مورد نقد و بررسی قرار گرفته و نشان داده شده که: 1- صرف تحمل شداید، دلیل منطقی بر نبوت شخص نیست. چه بسیار مدعیان نبوت که جان خود را هم از دست دادند ولی برحق نبودند. 2- رهبران بهائی در مقاطع زمانی مختلف، دست از دعاوی خود برداشتند و خود را همسان دیگر افراد دانستند. پس براساس سخن خود بهائیان، اینان الاهی نبودند.

صفحه 137

اعتقاد به معاد و روز قیامت یکی از اصول اعتقادی همه ادیان الاهی است. بهائیت اما از قیامت، مفهومی به کل متفاوت ارائه کرده که منجر به ایجاد چالش ها و تناقضات با آیات قرآن شده است. در این مقاله به مشکلات ایجاد شده حاصل از این نظریه جدید پرداخته شده و نشان داده می شود که معنای قیامت در بهائیت، هیچ وجه مشترکی با اسلام ندارد.

صفحه 319

انتخاب جانشین و وصی برای ادامه یافتن اهداف پیشوایان در ادیان الاهی مرسوم بوده است. در این مقاله نشان داده شده که گرچه در بهائیت هم کسانی به عنوان وصی معرفی شده اند، اما در عمل این اوصیا کنار گذاشته شدند. یحیی صبح ازل و محمد علی افندی اوصیای باب و بهاءالله بودند که کنار گذاشته شدند. مهم تر اینکه عبدالبهاء گفت در بهائیت 24 وصی خواهند بود که با عقیم بودن شوقی این پیش بینی درست از آب در نیامد و غیر الاهی بودن این مرام را نشان داد.

 

کتابهایی با موضوعات مشابه
از پدیدآورندگان این کتاب
مشاهده موارد مشابه بر اساس دسته بندی