سازمان ها با تغییرات مداوم، پیوسته و رقابت های شدیدی مواجه هستند و مدیریت منابع انسانی و مدیریت استعداد نیز از این قاعده مستثنی نیستند. در شرایط محیطی با تغییرات اندک، توجه به رویه های منابع انسانی تأثیر کمی بر نتایج سازمان دارد.
اما تحت شرایط محیطی با تغییرات زیاد، توجه مدیران اجرایی به رویه های منابع انسانی تأثیر زیادی بر نتایج آزمون دارد.
منابع انسانی همچنین می تواند و باید ارزش بیشتری را به سازمان بیافزاید و بهترین روش برای این کار این است که شریک سازمان باشد تا به طور مستقیم عملکرد آزمون را بهبود بخشد و این عمل از طریق مدیریت استعداد مؤثر امکان پذیر می باشد.
مدیریت منابع انسانی به عنوان رشته ای در حال رشد است که وام گیرنده ی اطلاعات و دانش از رشته های دیگر می باشد. به همین منظور ادبیات مدیریت منابع انسانی و سامانه های کاری با عملکرد بالا در طول پژوهش های اخیر بر تحلیل پیکربندی ها در سازمان برای تطابق راهبرد و عوامل محیطی متمرکز بوده است.