ویروسها کوچکترین عوامل عفونی هستند؛ قطرشان از حدود ۲۰ تا ۳۰۰ نانومتر متغیر است و به عنوان ژنومشان فقط یک نوع اسید نوکلئیک (RNA) یا DNA دارند. اسید نوکلئیک درون پوستهای پروتئینی قرار گرفته است که خود میتواند توسط غشایی حاوی لیپید احاطه شده باشد واحد کامل عفونتزا ویریون نامیده میشود. ویروسها انگلهایی در سطح ژنتیکی هستند؛ فقط در سلولهای زنده تکثیر مییابند و در محیط خارج سلولی خنثی هستند. اسید نوکلئیک ویروسی حاوی کلیه اطلاعاتی است که برای برنامه دهی به سلول میزبان آلوده جهت ساخت ماکرومولکولهای ویروسی لازم برای تولید نسل بعدی ویروس، ضروری است. طی چرخه تکثیر، کپیهای فراوانی از اسید نوکلئیک و پروتئینهای پوشش ویروسی ساخته میشوند. پروتئینهای پوششی با یکدیگر مجتمع میشوند تا کپسید را تشکیل دهند. کپسید اسید نوکلئیک ویروسی را در برگرفته و آن را در برابر محیط خارج سلولی پایدار میسازد؛ همچنین اتصال و نفوذ ویروسی از طریق تماس با سلولهای آسیبپذیر را تسهیل میکند. عفونت ویروسی ممکن است بدون اثر یا با کمی بر روی سلول میزبان همراه باشد و یا ممکن است منجر به آسیب سلول یا مرگ آن شود.