«هرمنویتیک در سده ی بیستم عمدتا کار هایدگر و گادامر بوده است. اما این دو نه خود وارد گفت وگو شدند و نه کسی آن ها را به درستی به گفت وگو واداشت. وضعیت مجموعه ی آثار، که در خصوص هایدگر بسیار پیشرفت کرده و در مورد گادامر تقریبا به پایان رسیده است، این رویارویی را نه تنها ممکن بلکه حتی لازم می سازد: زیرا رابطه ی پیچیده و چندلایه ی گادامر با آموزگارش در اثر اصلی اش حقیقت و روش (۱۹۶۰) احتمالاً به دلیل ملاحظات شخصی کم تر بسط پیدا کرد و در نتیجه به دشواری قابل تعیین است. آیا این اثر ادامه ی کار هایدگر با ابزارهایی دیگر بود یا طرحی در مقابل طرح هایدگر؟ ویراست اخیر مجموعه آثار گادامر که از سال ۲۰۰۰ در مجموعه ای جیبی پیش روی ماست […] مجالی فراهم می کند که گویی برای نخستین بار حقیقت و روش را به منزله ی پاسخ منسجمی به هایدگر تلقی کنیم که بر موضوعات کاملاً جدیدی تأکید می ورزد.»