زبان طبری یکی از زبانهای بازمانده از زبانهای کهن پهلوی، سانسکریت و... است و ریشه در تاریخ دیرپای جهان دارد و هرگونه غفلت و سهل انگاری در حفظ این میراث در معرض خطر، می تواند بخشی از پیشینه ایران کهن را به مخاطره بیاندازد. در رابطه با زبان طبری، سیاحان و مستشرقان و اندیشمندانی چون "ملگونوف"، "خودزکو"، "درن" و... به تحقیق و مطالعه درباره این زبان پرداخته اند. این امر بیانگر ارزش و اعتبار زبان طبری بوده و سبب شده تا افراد بیگانه نیز در مورد این زبان به تحقیق بپردازند. گوناگونی گویش های مازندرانی به حدی است که این تفاوت از محله ای به محله دیگر در شهرها و روستاهای مازندران کاملا مشهود می باشد هر یک از گویش های مازندرانی دارای لهجه خاص، اصطلاحات و فرهنگ مربوط به خود را داشته و با فرهنگ و زبان مختلف گفت وگو می کردند. نداشتن آشنایی اولیه با زبان مازندرانی موجب شده که سایر استانهای کشور به ویژه تهرانی ها آن را با زبان گیلانی اشتباه بگیرند در حالی که تفاوتهای عمده ای بین این دو زبان وجود دارد.