اگر عضو جامعه چند میلیونی مبتلا به اختلال نقص توجه بیش فعالی بزرگسالان هستید یا گمان می کنید که ممکن است باشید، لازم است با جدیدترین حقایق علمی درباره این اختلال و درمان آن، آشنا شوید. شما به راهبردهایی احتیاج دارید که کمکتان کنند به امور مختلف توجه کنید، توجه تان را متمرکز نمایید، منظم شوید و بر هیجان ها و فعالیت های خود، کنترل پیدا کنید. همچنین، به شیوه های موثری احتیاج دارید که به کمک آن ها بتوانید توانایی هایتان را شکل دهید و به هدف های خود چه در کار، چه در روابط خانوادگی، یا چه در فعالیت های شخصی دست یابید. راسل آ. بارکلی متخصص بالینی/ پژوهشگر نامدار اختلال نقص توجه بیش فعالی، این کتاب را برای شما نگاشته است. دکتر بارکلی با معرفی نمونه هایی از مبتلایان به این اختلال، تکنیک های سهل آموزی را توصیف کرده است. با به کار گیری این تکنیک ها می توانید علائم اختلال نقص توجه بیش فعالی را اداره کنید و برای موفق شدن، مهارت هایی را بیاموزید. افزون بر این، برای سوالات مربوط به دارو ها و سایر درمان ها که به کرات مطرح می شود، پاسخ های روشنی فراهم کرده است. در نهایت، این اثر، منبع معتبری است که به شما کمک می کند تا زندگی خود را از چنگال اختلال نقص توجه بیش فعالی رها کنید.
اختلال نقص توجه با بیش فعالی (ADHD) یک اختلال روانشناختی است که معمولا در کودکی شروع می شود و می تواند به بزرگسالی کشیده شود. افراد مبتلا به این اختلال معمولا با مشکلاتی در تمرکز و توجه، بیش فعالی، و رفتار بی قراری روبه رو هستند.
ADHD در سه نوع تقسیم می شود:
1. اختلال نقص توجه: که عمدتا نشانگان نقص توجه و فراموشی را دارد.
2. بیش فعالی/ بی قراری: که عمدتا نشانگان بیش فعالی و رفتار بی قراری را دارد.
3. ترکیبی: که شامل نشانگان هر دو نوع فوق است.
به طور کلی، اختلال نقص توجه با بیش فعالی می تواند بر توانایی یک فرد برای تمرکز بر وظایف، اداره کردن زمان، و انجام کارهای روزمره تأثیر بگذارد. این اختلال همچنین می تواند اثرات منفی بر عملکرد تحصیلی، کار، و روابط شخصی فرد بگذارد.
علائم و نشانگان اختلال نقص توجه با بیش فعالی در کودکان ممکن است شامل بی قراری، صحبت کردن بیش از حد، سختی در تمرکز، فراموشی، بی قراری، و عدم توانایی در انجام وظایف خودمختار باشد. در بزرگسالان، نشانگان ممکن است شامل مشکلات در سازماندهی، مدیریت زمان، هدفمندی، کار، یا روابط باشد.
علت دقیق ADHD هنوز مشخص نیست، اما تحقیقات نشان داده اند که عوامل ژنتیکی، تغییرات در سطوح مواد شیمیایی مغز، تغییرات در ساختار یا عملکرد مغز، و عوامل محیطی ممکن است نقش داشته باشند.
ADHD معمولا با ترکیبی از روش های درمانی مانند داروهای کنترل شده، درمان رفتاری، آموزش و پشتیبانی مدیریت استرس، و تغییرات در رژیم غذایی و فعالیت فیزیکی درمان می شود. با مراقبت مناسب، افراد مبتلا به ADHD می توانند زندگی موفق و کنترل شده ای داشته باشند.