کتاب سنگ بر دوش به بررسی آشنایی زدایی در شعر احمد شاملو می پردازد و عمدتاً بر پایه ذکر انواع تکنیک های مورد استفاده توسط شاعر قرار گرفته است. شاملو با استفاده از تکنیک هایی همچون موسیقی درونی، ترکیب سازی، باستانگرایی و ... به شیوه یی نوین در شعر فارسی دست یافت که خود روند دست یابی به چنین شیوه یی را این گونه بیان می نماید: شعر امروز ما ... بیداری و آگاهی خود را به مقدار زیاد مدیون شاعران بزرگ سال های سی تا پنجاه دیگر کشورها و زبان ها است... شاعرانی چون آلوآر، لوکار، دسنوس و نرودا، هیوز و سنگور و میشو که ما را با ظرفیت های گوناگون زبان و سطوح گوناگون این منشور آشنا کردند و از حصار تنگ قصیده و غزل رباعی پروازمان دادند ... حقیقت این است که اگر چه ضربه ی اول را نیمای بزرگ فرو آورد و بیداری نخستین را او سبب شد، این ضرب در آن روزگار تنها گیج کننده بود. با فریاد نیما از خوابی مرگ نمون بیدار شدیم. شاملو در سراسر زندگی خود کوشید عالی ترین مفاهیم انسانی را به شیرین ترین و شیواترین زبان ممکن بیان نماید و تا پایان عمر خود دردها و دلمشغولی های بشر را بر دوش خود کشید چرا که دلش کبوتری بود در خون تپیده به بام تلخ، با این همه چه بالا چه بلند پرواز می کرد.