میرزا حسینعلی نوری (بهاءالله) رهبر بهائیان کتاب " ایقان" را در اثبات سید باب نوشت و در اهمیت آن گفت این کتاب، گشایندۀ رموز آثار مقدس کتاب های قبل است. به همین سبب، این کتاب نزد بهائیان جایگاه بسیار مهمی دارد.
بهاءالله در این کتاب بیش از 150 آیه قرآن و حدود 70 روایت نقل می کند. در این کتاب نشان داده شده که او با روش های مصادره به مطلوب، تطبیق های نابجا، تفسیر به رأی در آیات قرآن و روایات، مغالطه و نقل ناصحیح و حتی جعل روایت و... خواسته است حرف های خود را به کرسی بنشاند. این شگردها از نظر نویسنده این کتاب پنهان نمانده و موارد متعددی از خلاف گویی های بهاءالله را در این " شاه بیت غزل بهائیت" بر شمرده است و به علاوه در آخر کتاب، این موارد به تفکیک آورده شده است.
صفحه 81
بهاءالله به روایتی از امیرالمؤمنین اشاره می کند که حضرت، یافتن حقیقت را "کشف سبحات جلال" می دانند. بهاءالله سبحات جلال را علمای هر زمان (و از جمله زمان سید باب) می داند که به خاطر ریاست ظاهری، تسلیم او نشدند! ... در حالی که این تهمتی به علماست زیرا آنان در چندین مجلس حرف های سید باب را شنیدند و آن گاه او را رد کردند و...
صفحه 126
بهاءالله امتحان مردم توسط ارسال انبیای الاهی را در چند جای ایقان مطرح کرده است. او می گوید خداوند شما را به وسیلۀ سید باب امتحان کرد و اگر او را قبول نکنید، شما نیز مانند همان مردمانی هستید که انبیای الاهی را قبول نکردند. واضح است که او مصادره به مطلوب می کند و قبل از اثبات حقانیت سید باب، پیروی از او را طلب می کند!
صفحه 228
بهاءالله به تبعیت از سید باب، قیامت را ظهور مظهر خدا (پیامبر الاهی) می داند. بر این اساس به تأویل آیات معادی قرآن (اذا الشمس کورت، اذا النجوم انکدرت و ...) پرداخته و آنها را به سید باب و مخالفان او تفسیر کرده است. در حالی که تمامی آن آیات مربوط به قیامت است و ربطی به سید باب ندارد.