ما معتقدیم حداکثر کردن ارزش بلند مدت بنگاه، به دلایل عملیاتی کاندیدای خوبی برای این معیار مشترک است و تابع هدف مناسبی برای بنگاه مادر به حساب میآید؛ چون هم تمامی اهداف بالقوۀ بنگاه مادر را در بر میگیرد و هم میتواند تضاد بین اهداف متعارض را حل کند. همچنین در تمامی مدلهای مالکیت نیز به کار میآید. این ایده شاید عالی و بینقص نباشد، اما احتمالا تنها سنجه مناسبی است که میتوان از آن استفاده کرد. اما ارزش بلند مدت بنگاه چه تفاوتی با ارزش سهامدار دارد؟ اولا ارزش بنگاه ارزش کل تمامی داراییهای ملموس و ناملموس شرکت است و بنابراین چیزی بیش از ارزش سهام را در خود دارد. بدین مفهوم که صرف جابه جایی ارزش بین بستانکاران و صاحبان سهام تا زمانی که باعث افزایش ارزش کل بنگاه نشود خلق ارزش تلقی نمیشود. ثانیا، ارزش بلندمدت بر خلاف ارزش کوتاه مدت بازار، به ارزش بنیادین یک شرکت اشاره میکند. در بلندمدت ارزش بنیادین و ارزش بازار به هم نزدیک میشوند اما در کوتاه مدت ممکن است برای بازههای زمانی طولانی از هم دور شوند. به این دلیل که بازارهای مالی با همۀ آینده نگریشان ممکن است نتوانند تمام پیامدهای استراتژی یک شرکت را پیش از آنکه خودش را در جریان نقدی شرکت نشان دهد پیش بینی نمایند.