این کتاب به عنوان اثری کلاسیک در نظریه و عمل دیپلماسی عمومی، با تولید نظریه «پیوند میان سه حوزه دیپلماسی عمومی، سیاست داخلی و روابط عمومی شرکتی»، تلاش دارد تا چرایی و چگونگی استفاده از فنون و فناوری های کسب موفقیت در ارتباطات راهبردی برای مقاصد دیپلماسی عمومی را تبیین کند. در این مسیر، مورد پژوهی های مبتنی بر اسناد و مصاحبه ها نظیر: نفوذ کشورهایی چون ایران (پیش از انقلاب اسلامی)، عراق، کویت، آفریقای جنوبی، فیلیپین و کره جنوبی در سیاست های خارجی آمریکا در بوته آزمون تجربی و تحلیل های «رگرسیونی» قرار گرفته و همبستگی میان فعالیت کشورها و بهبود وجهه رسانه ای و عمومی کشورهای سفارش دهنده، اثبات گردیده است. لازم به ذکر است این مطالعه از دو بعد عقلانی و اقتصادی صورت گرفته و بدین ترتیب منافع ذی نفعان خارجی که ایالت متحده را تحت تأثیر خود قرار داده اند آشکار و نیز تأثیر فشارهای ناشی از این بازنمایی بر سیاست گذاری خارجی آمریکا، تحلیل شده است.