کتاب شکار آهوان به شامگاه

امیرخان نگاه کرد، تمامی آن جمع کوچک که هر یک در تفکر تنهایی خود غوطه ور بودند و گاه با نگاه مهربان آن ها را می پاییدند. همگی در این معنی و احساس سهم مشترک داشتند. همه چیز برای عشق و خوشبختی آن ها بود. آه، چه می شد که این مرزبندی ها می شکست و آدمی رهاتر و آزادتر آن گونه که می خواست و دوست می داشت، می توانست تمام عاطفه و احساس خوبی و مهربانی و عشق را برای همیشه بیافریند.

• چشم هایش ~بزرگ علوی
• نور زمستانی ~امید رضائی
• من او ~رضا امیرخانی
• بی آتشی ~امید رضائی
• بار دیگر شهری که دوست می داشتم ~نادر ابراهیمی
• موارد بیشتر (22915)

• رای و رعنا ~اسماعیل یوردشاهیان
• شکار آهوان به شامگاه ~اسماعیل یوردشاهیان
• دلباختگان بی نام شهر من ~اسماعیل یوردشاهیان
• زبان،ذهن و معنا (با تاملی در چیستی رمان و چرایی شعر) ~اسماعیل یوردشاهیان
• باغ غبار ~اسماعیل یوردشاهیان