از زمانی که فرزندانمان متولد شده بودند، ما شنیده بودیم «تا وقتی آن ها کوچک هستند، از با هم بودن لذت ببرید»، «بچه های کوچک مشکلات کوچکی دارند و بچه های بزرگ مشکلات بزرگ.» بارها و بارها به ما گفته شده بود روزی این کودک شیرین به غریبه ای بدخلق تبدیل می شود که از سلیقه ی ما انتقاد می کند، قوانین ما را به چالش می کشد و ارزش های مان را رد می کند.
هیچ کس ما را برای احساس فقدان و از دست دادن آماده نکرده بود. از دست دادن ارتباط صمیمی و قدیمی؛ از دست دادن اطمینان؛ از دست دادن رضایت ناشی از مورد نیاز بودن؛ از دست دادن این احساس که حامیان قدرتمندی هستیم که می توانیم فرزندانمان را از آسیب دیدن حفظ کنیم.
ما کودکان مان را در فرهنگی بزرگ می کنیم که فرومایه تر، خشن تر، بی رحم تر، مادی گرا تر و خشن تر از قبل هستند. در این شرایط، مادران و پدران امروزی چگونه باید باشند؟
(ادل فبر - الین مازلیش)