بخش نخست این کتاب درباره ی تکامل تاریخی روش ساختاری پژوهش متون ادبی است.
بحث با زبانشناسی سوسور و منطق پیرس آغاز می شود و ادامه آن به شرح نظریه های ادبی اندیشگرانی می رسد چون شکلو فسکی، یا کوبسن،باختین، موکارو فسکی، اسپیتزر، پروپ، یولس، برمون و گرماس.
در بخش دوم اندیشه های بحث شده است که مهم ترین نظریه پردازان ساختار گرا در سه دهه ی اخیر درزمینه بررسی متن ادبی ارائه کرده اند، متفکرانی چون لوی استروس، فوکو، بارت، ژنت، کریستوا و اکو.
بخش بعدی به روش شالوده شکنی متن می پردازد که دریدا پایه گذاشته است .
نقد این متفکر از «متافیزیک حضور» اندیشه های بلوم دمان و دیگر شالوده شکنان و نیز نظریه های ادبی فیلسوفان پسا مدرنیست چون دلوز ولیوتار در این بخش آمده است.
بخش آخر درباره ی تکامل تاریخی و مباحث اصلی آیین هرمنوتیک است. از روش تأویل متون مقدس تا آخرین آثار نظریه پردازان « مکتب دریافت متن». در این راه اندیشه های نیچه، فروید، هوسرل، هیدگر، گادمر، هرش، ریکور، آیزر و یاس درباره تأویل متن طرح شده است.