پناه به خدا از قلبی که در یادآوری این مصیبت ها در هم نشکند! و شگفتا از این همه بی خبری و غفلت مردم روزگار! و بهانه اهل اسلام و ایمان برای بی توجهی به برپاداشتن عزا چیست؟
آیا نمی دانند که محمد (ص) هنوز انتقام خون ریخته شده اش را نگرفته و هنوز دردمند است؟ و محبوبش ستمدیده و بر زمین افتاده است؟ و فرشتگان به خاطر عظمت مصیبتش او را دلداری می دهند؟ و پیامبران در اندوه و مصیبتش با او شریکند؟
پس ای وفاداران خاتم پیامبران شما را چه شده که او را در گریستن، یاری و همراهی نمی کنید؟
...
هنگامی که جز اهل بیتش کسی با او نماند، علی بن حسین راهی جنگ شد - او زیباروی ترین و خوش اخلاق ترین مردم بود - از پدر بزرگوارش اجازه جنگ خواست، به او اجازه فرمود. سپس نگاهی نومیدانه به او کرد و چشمانش از اشک پر شد و گریست.
پس فرمود: "پروردگارا گواه باش، پسری به سوی آنان می رود که از همه مردم از نظر آفرینش و اخلاق و سخن گفتن به پیامبرت شبیه تر است و ما هر گاه مشتاق دیدن پیامبرت بودیم به او نگاه می کردیم" ...