به طور کلی این خواص محدودیت هایی را در انتقال داده ها به وجود می آورند که لازم است این اثرات شناسایی شوند و در حین انتقال نور و ساخت فیبر نوری این اثرات را لحاظ کنیم. از دید کلی می توان گفت هرگاه توان ورودی اپتیکی در فیبر کوچک باشد فیبر شبیه یک محیط خطی عمل می کند که در نتیجه اتلاف وضریب شکست محیط مستقل از توان سیگنال می شود. اما وقتی توان اپتیکی بالا می رود فیبر شبیه یک محیط غیرخطی عمل می کند که دراین صورت اتلاف و ضریب شکت وابسته به توان می شود. دو نوع اثر غیرخطی در فیبر در نظر می گیریم: 1) اثراتی که ناشی از پراکندگی القایی است وشدت وابسته به بهره یا اتلاف را به وجود می آورد ( پراکندگی القایی بریلوئن _ پراکندگی القایی رامان ) 2) اثراتی که ناشی از تغییرات ضریب شکست است که باعث به وجود آمدن مدولاسیون فازی یا ترکیب چند موج وتولید فرکانس های جدید می شود ( مدولاسیون خود فازی _ مدولاسیون فازی متقاطع _ ترکیب چهار موج ).