هموطنان عزیز، بدانید که هر چه از دهان انسان به درون بدن داخل میشود، هم میتواند باعث زندگی بهتر و طول عمر و سلامت شود و هم قادر است موجب امراض مختلف و مرگ زودرس گردد.
از آن زمان که بشر متعقل به بلاغت فکری و شعور باطنی رسید، برای استفاده هر چه بیشتر از مواهب طبیعت که خداوند بزرگ در کرۂ ارضی به او ارزانی داشته است، همواره در فکر رفع خطر و فرار از رنجوری و مرض و گریز از مرگ و بالنتیجه در اندیشه طولانی کردن ع مر، شروع به جستجو و جمع آوری گیاهان دارویی و مصرف آن جهت درمان امراض مختلف نمود. هر روز مردم بیش از پیش در این راه تجربه کسب میکردند. در بین آن افراد، کسانی بودهاند که تجارب خود را یا به دیگران یاد میدادند و یا برای دیگران نوشته و خود آغوش مرگ و نیستی جای میگزیدند. هر چه زمان بیشتر گذشت، آدمیان با در نظر گرفتن تجارب دیگران دست به شناخت بیشتر میزدند و بسا انسانهای زیادی جان عزیز خویش را در این راه فدا کردند.
تا اینکه تمدن تبلیغاتی و مانورهای سرمایه داری با تولید انواع خوراکیهای شیمیایی و عرضۀ آن به بازارها باعث شدند تا انواع سمها وارد بدن ما شود. فرهنگ سرمایه داری هم ما را چنان تربیت کرده است که از آغاز طفولیت برای همه کسالتها به فرآوردههای شیمیایی متوسل شویم.