موضوع قصه، همواره یکی از جذابترین و مهمترین بخشهای فرهنگ و ادبیات انسانی بوده است. قصه ها، غیر از اینکه یک منبع سرگرمی هستند، میتوانند به عنوان یک ابزار موثر برای آموزش و تربیت و حتی درمان استفاده شوند. اگرچه استفاده از قصهها به عنوان یک روش آموزشی با قدمتی دراز در تاریخ انسانی مواجه است، اما به تازگی استفاده از آنها در جهت روان درمانی، مورد توجه قرار گرفته است.
در کشور ایران، با توجه به پیشینه غنی و جامعه شناختی ادبیات قصه، استفاده از این ابزار میتواند کاربردهای متنوع و جدیدی داشته باشد. در این زمینه، دکتر علی صاحبی به پژوهش و مطالعه در زمینه قصههای ایرانی و کاربردهای درمانی آن پرداخته و نتایج کار خود را در کتاب «قصه درمانی» جمع آوری کرده است. این کتاب، در واقع یک راهنما برای استفاده از قصه به عنوان ابزاری درمانی و تعلیمی میباشد.
صاحبی در کتاب خود، ابتدا به تعریف و هدف اصلی قصه میپردازد. او توضیح میدهد که چرا قصه میتواند ابزاری موثر برای تغییرات روانی و اجتماعی باشد و چه انتظاراتی از قصهها میتوان داشت. در ادامه، با شیوایی و تسلط، به بررسی و تحلیل قصههای خاص میپردازد و روشهای استفاده از آنها را در موقعیتهای مختلف آموزشی و درمانی ارائه میدهد.
کتاب «قصه درمانی» برای متخصصان روان شناسی، مشاوران، معلمان، والدین و هر کسی که به آموزش و پرورش انسانی علاقهمند است، میتواند منبعی بسیار مفید و کاربردی باشد. آنها میتوانند با استفاده از راهنماییهای ارائه شده در این کتاب، قصهها را به بهترین شکل ممکن برای تحقق اهداف آموزشی و درمانی خود به کار ببرند. این کتاب، در نهایت، یک گام موثر در جهت ترکیب فرهنگ سنتی ایران با دانش مدرن روانشناسی و آموزش است.