کتاب راهنمای تجارت با کشور ونزوئلا

در دو دهه گذشته جهان شاهد امضای روزافزون معاهدات مربوط به همگرایی های اقتصادی بوده است. هم اکنون بیش از نیمی از تجارت جهانی از این طریق صورت می گیرد و تقریبا هر کشوری عضو یک یا چند پیمان، در یکی از اشکال همگرایی است. در این پژوهش، اثرات کاهش موانع تعرفه ای بر جریانات تجاری و درآمد تعرفه ای و تراز تجاری ایران پس از ایجاد یک موافقت نامه ترتیبات تجاری ترجیحی (PTA) بین ایران و ونزوئلا را مورد بررسی قرار داده ایم. برای این منظور، از مدل تعادل جزئی با عنوان اسمارت استفاده کرده و برای سال 2007 شبیه سازی کرده ایم. یافته ها نشان می دهد که این موافقت نامه باعث گسترش حجم مبادلات تجاری ایران شده و به دلیل افزایش بیشتر صادرات نسبت به واردات، مازاد تجاری ایران با ونزوئلا، افزایش می یابد. کاهش سراسری تعرفه ها در دو سناریوی 30 و 100 درصد، نشان می دهد که دیگ های بخار آب گرم و راکتور هسته ای و ماشین آلات مکانیکی، وسایل نقلیه زمینی غیر از نواقل روی خط، مصنوعات آهن و استیل، محصولات گوناگون صنایع شیمیایی و میوه های خوراکی و مرکبات، بیشترین تاثیر را بر ایجاد و انحراف تجارت دارند. همچنین، این محصولات بیشترین اثر را بر افزایش صادرات ایران به ونزوئلا و از سوی دیگر، چدن و فولاد خام، بیشترین اثر را در افزایش واردات ایران از ونزوئلا داشته است.