چاه پیمایی (انگلیسی: Well logging) یا لاگینگ چاه، فعالیتی مستمر در راستای دریافت و ذخیره سازی اطلاعات تفصیلی از سازنده ای زمین شناسی، از طریق چاه های حفاری شده می باشد، که در دوره های مختلف از طول حیات یک چاه، شامل مرحله حفاری، سیمان کاری، بهره برداری و متروکه سازی چاه، انجام می گیرد.
چاه پیمایی به مجموعه ای از روش ها اطلاق می شود، که با انجام آنها، اطلاعات پیوسته ای از خصوصیات مختلف یک مخزن هیدروکربوری به دست می آید. در عملیات چاه پیمایی، به کمک روش های متفاوت، اطلاعاتی از طبیعت فیزیکی مخزن، شامل؛ خواص مختلف سنگ های مخزن و سیالات موجود در آن، به دست می آید. این نتایج که لاگ نامیده می شوند، در مهندسی مخزن و مهندسی بهره برداری مورد استفاده قرار می گیرند.
نخستین سیستم چاه پیمایی در سال ۱۹۲۶ توسط برادران شلومبرگر (بنیانگذاران شرکت خدمات نفتی شلمبرژه) طراحی و ساخته شد و در سپتامبر ۱۹۲۷ در چاهی واقع در منطقه آلزاس، فرانسه مورد استفاده قرار گرفت.