اُرهان پاموک در سال 1952 درست مثل قهرمان رمانش آقای جودت و پسران و کتاب سیاه در خانواده ی پرتعداد اما متمول در محله ی نیشان تاشی استانبول به دنیا آمد. همان طور که در کتاب استانبول، اتوبیوگرافی خود نویسنده، آمده است تحصیلات مقدماتی و متوسطه را با گرایش نقاشی در کالج امریکایی واقع در محله ی سکونت شان به نام Robert college گذراند. در سن بیست و دوسالگی در رشته ی معماری دانشگاه پلی تکنیک استانبول ثبت نام کرد اما بعد از سه سال تحصیل این رشته را رها کرد و در همان دانشگاه به رشته ی روزنامه نگاری رو آورد و با مدرک کارشناسی فارغ التحصیل شد. اولین رمانش، آقای جودت و پسران که حکایت خانواده ای متمول و پرتعداد است، را در سال 1982 نوشت که جوایز ملی ارهان کمال و کتاب سال را برایش به ارمغان آورد. سال بعد رمان خانه ی ساکت را منتشر کرد که ترجمه ی فرانسوی اش جایزه ی prix de la dcouverte europen را از آن خود کرد. رمان قلعه ی سفید (1985) که حکایتی است از رفاقت یک دانشمند عثمانی با برده ای از روم، به زبان انگلیسی و سپس تقریباً به تمامی زبان های اروپایی ترجمه شد و پاموک را نویسنده ای جهانی کرد. به دنبال این شهرت کرسی تدریس رشته ی ادبیات داستانی را در دانشگاه کلمبیای امریکا پذیرفت و به همراه همسرش از سال 1985 تا 1988 مقیم نیویورک شد. رمان کتاب سیاه که ترجمه ی فرانسوی اش بار دیگر بالاترین جایزه ی ادبی فرانسه را نصیبش کرد شهرت ارهان پاموک را دوچندان نمود. در سال 1991 اولین فرزند پاموک به دنیا آمد که رؤیا نام گرفت. همچنین فیلم چهره ی پنهان که بر اساس رمان کتاب سیاه پاموک ساخته شده بود عنوان بهترین فیلم اقتباس جشنواره ی فیلم آنتالیای ترکیه را گرفت و پاموک را به سینماروهای کشورش نیز شناساند. رمان بعدی او با عنوان حیات نو در سال 1994 با الهام از واقعیت و بخشی از زندگی یکی از نزدیکان نویسنده نوشته شد که بسیار مورد توجه قرار گرفت. کتاب بعدی پاموک سال 1998 با عنوان نام من سرخ به چاپ رسید که علاوه بر تعداد بی شماری جوایز ملی، جایزه ی prix du Meilleur Livre tranger فرانسه، Grinzane Cavour ایتالیا و International Impac-Dublin ایرلند را به خود اختصاص داد. مجموعه مقالات ادبی و فرهنگی پاموک که در دهه ی1990 در روزنامه ها و مجلات ترکی و اروپایی به چاپ رسیده بود جمع آوری و در کتابی با عنوان به رنگی دیگر چاپ شد، که به زعم پاموک ادای دینی به رشته ی تحصیلی اش بود. سال 2002 کتاب برف که پاموک خودش آن را اولین و آخرین رمان سیاسی من می خواند به چاپ رسید، کتابی که در سال 2004 از طرف ضمیمه ی کتاب نیویورک تایمز یکی از ده کتاب برتر جهان نام گرفت و جایزه ی بهترین نویسنده ی خارجی سال فرانسه را از آن خود کرد. آخرین کتاب پاموک با عنوان استانبول که در واقع اتوبیوگرافی خود نویسنده بوده و شامل عکس های خانوادگی، دفتر خاطرات و عقاید شخصی پاموک در طول سالیان متمادی است در سال 2003 به چاپ رسید که به نظر بسیاری یکی از بهترین اتوبیوگرافی های نویسندگان ادبی است. در چند سال اخیر پاموک روی کتابی با عنوان موزه ی معصومیت کار می کند که هنوز چاپ نشده است. در این مدت سالی نبوده که پاموک جایزه ی ادبی از کشوری نگرفته باشد، سال 2005 جایزه ادبی صلح از طرف انجمن نویسندگان آلمان، همان سال جایزه ی ادبی تأثیرگذارترین صد فرد سال جهان از طرف مجله ی فرهنگی ادبی پراسپکت، سال 2006 جایزه ی ادبی فرهنگی باهوش ترین صد مرد سال جهان از طرف مجله ی تایم، همان سال دکترای افتخاری ادبیات از آکادمی هنر و ادبیات امریکا و بالاخره همان سال جایزه ی نوبل ادبیات. هم اکنون پاموک به اتفاق خانواده اش مقیم استانبول است و علاوه بر کار نویسندگی یک ترم تحصیلی در دانشگاه کلمبیای امریکا در رشته ی ادبیات در مقطع دکترا تدریس می کند.