نوشتن درباره افرادی که امروز در میان ما زندگی نمی کنند و در عین حال به دلیل موقعیت اجتماعی خود بسیار در معرض دید جامعه پیرامون خود بوده اند، کار ساده ای نیست؛ چون به طور قطع کثرت منابع و آثار تولید شده درباره چنین افرادی، راه را بر خلق اثری جذاب و بکر می بندد و به احتمال زیاد هر آنچه در مورد او می بایست بیان می شده، تا پیش از این گفته شده است.
شهید مصطفی چمران، از جمله چنین افرادی در زمانه ماست که به طور عمده در ایران به دلیل نوع حضورش در سال های دفاع مقدس در جبهه های غرب و نیز اطلاعاتی مختصر از حضورش در لبنان شناخته شده است؛ اما سید مهدی شجاعی در تازه ترین اثر خود که در قالب فیلم نامه یک سریال ۱۳ قسمتی و درباره او نوشته شده است، به سراغ نیمه پنهان زندگی چمران رفته است و به راحتی تمامی مصائب موجود پیرامون نوشتن از چنین افرادی را پشت سر گذاشته است.
به عبارت ساده تر مرد رؤیاها که امروز پیش از تصویری شدن، خوانده شده است، داستانی است از زندگی شهید چمران در آمریکا و لبنان و مصر که تا پیش از این کمتر درباره آن صحبتی به میان آمده است.
شجاعی در مرد رؤیاها با درک اقتضاء تحمل مخاطب، نه به سوی خلق یک اثر اکشن و پر کشش و زد و خورد رفته است و نه به سراغ خلق یک ملودرام عاشقانه از زندگی یک مجاهد و شهید ملی. او در مرد رؤیاها سعی کرده به دور از احساسات، پیش از هر چیز به خلق یک ساختار واقعی و رئال از شخصیت مردی رؤیایی دست پیدا کند. فردی که در عین عمل گرایی و فعالیت بر اساس اصول و شیوه های مبارزه سیاسی و نظامی چریکی، عاشق پیشه نیز هست و روابط عاطفی زندگی را نیز فراموش نمی کند.
به عبارت دیگر چمران از نگاه شجاعی فردی به شدت معتدل است و این اعتدال یعنی رعایت همه جوانب و ظواهر زندگی فردی و اجتماعی توأم با هم، مبارزه و گسیختن از دنیا در عین وابستگی های عاطفی و زمینی.
مرد رؤیاها با روایت پرکشش و کمتر شنیده شده از آشنایی شهید چمران با همسرش در آمریکا آغاز می شود و روایت جذاب و در عین حال عفیف از ابراز علاقه همسر چمران به وی را به تصویر می کشد. داستان اما در ادامه به ماجرای اعتراض شهید چمران و برخی از هم فکرانش در آمریکا به جنایات ساواک و زندان های رژیم پهلوی در سازمان ملل باز می گردد. تحصن چمران در معبد مجاور با سازمان ملل و نیز اعتراض وی و دوستانش در مقابل سفارت ایران در آمریکا و ماجرای ورود جسورانه آنها به سفارت و یا ماجرای ساماندهی راهپیمایی پنجاه مایلی جوانان ایرانی در آمریکا در اعتراض به شاه و واکنش آمریکایی ها به آن و نیز چگونگی تلاش چمران برای لغو اعطاء مدرک دکترای افتخاری به شاه در آمریکا نیز از بخش های جذاب تاریخی این متن است که تا پیش از این کمتر در مورد آن سخنی به میان آورده شده است.
این روایت زمانی جذاب می شود که در لابلای آن شجاعی نقبی نیز به گذشته های چمران و دوران نوجوانی او می زند و خاطراتی جذاب از آن دوران را در قالب گفتگوی او با همسرش پروانه، پیش چشم مخاطبانش تصویر میکند.
بخش دوم داستان نیز به ماجرای حضور چمران در مصر در دوران زمامداری جمال عبدالناصر و حضور در دفتر وی و دریافت کمک های نظامی از او برای آموزش نیروهای چریکی و نیز آشنایی با امام موسی صدر و مهیا شدن حضور چمران در لبنان اختصاص دارد.
حساسیت شجاعی در بیان جزیئات و حضور بدون پرده بسیاری از چهره های تاریخی فعال در مبارزات ضد رژیم پهلوی در خارج از کشور به دور از دسته بندی های سیاسی آنها در سال های پس از پیروزی انقلاب و نیز استفاده از ادبیاتی صمیمی و عامیانه برای نوشتن دیالوگ های این اثر نیز، از مهم ترین مواردی است که بر جذابیت این متن افزوده است.