این کتاب نه شرح و توضیح اصول و اندیشه ی بنیادین روشنگری، بلکه شناخت و بازاندیشی روح روشنگری در پرتو رویدادها و دگرگونی های سترگ دو سده ی گذشته است. نویسنده تنها به برشماری خطوط اصلی اندیشه ی روشنگری و یا ارایه ی ترکیبی از آن ها بسنده نمی کند، بلکه اندیشه ها و اصول روشنگری را رویاروی رخدادهای تراژیک تاریخی می نهد و سپس برازندگی و شایستگی آن ها را در برابر چالش های روزگار ما می سنجد و می گوید: با انتقاد از روشنگری است که هم به روشنگری وفادار می مانیم و هم آموزش اش را به کار می بندیم. تزوتان تودوروف، نظریه پرداز و دانشمند بلغاری تبار فرانسوی در زمینه های زبان شناسی، نشانه شناسی، تاریخ و فلسفه به پژوهش های مهمی پرداخته است. او با رولان بارت، یکی از بزرگ ترین نمایندگان ساختارباوری، به همکاری پرداخت و با ژرارُژنت مجله ی پوئتیک را بنیاد نهاد. چند سال بعد، همکاری باُ اسوالد دوکرو او را شناخته گرداند. در سال های پایانی دهه ی ۱۹۷۰ ،به مسئله ی درک دیگری علاقه مند شد و پرسش هایی را درباره ی مسئله ی چندگونگی فرهنگ ها و دریافت های انسانی و همچنین نتیجه های این چندگونگی و غیریت یا دگربودگی در تاریخ روابط بین المللی پیش روی خود نهاد. در پی طرح این پرسش ها، تودوروف پای به پهنه های تازه ای مانند جامعه شناسی، تاریخ و فلسفه گذاشت و در این راه به بازخوانی و بازکارِی نظریات اندیشمندان مدرن و از جمله اندیشه ورزان روشنگری روی آورد.