میخائیل نعیمه (1988-1889) نویسنده و شاعر لبنانی و عضو انجمن قلم نیویورک بود. او پس از تحصیلات متوسطه در لبنان به اوکراین رفت و الهیات خواند. سپس به ایالات متحده ی امریکا مهاجرت کرد و مدارکی در رشته های حقوق و علوم انسانی از دانشگاه واشنگتن اخذ کرد. پس از فارغ التحصیلی به نیویورک نقل مکان کرد، جایی که در کنار جبران خلیل جبران و هشت نویسنده ی دیگر جنبشی به نام انجمن قلم نیویورک با هدف تولد دوباره ی ادبیات عرب تأسیس کرد. جبران خلیل جبران، رئیس و میخائیل نعیمه نایب رئیس این انجمن بودند. در سال 1932 به زادگاهش بسکینتا در لبنان بازگشت و تا پایان عمر در آنجا زیست. از او 99 کتاب برجای باقی مانده که شامل نمایشنامه، مقالات، شعر، نقد، داستان کوتاه و زندگی نامه است. نعیمه در اول مارس 1988 بر اثر ابتلا به ذات الریه درگذشت. او که زمانی طولانی یار و همراه یگانه ای برای جبران خلیل جبران بود، این کتاب را که زندگی نامه ی جبران است، در سال 1934 به عربی نوشت که بعدها به زبان های دیگر نیز ترجمه شد که کتاب حاضر از زبان عربی به فارسی ترجمه شده است.
... پس از گذشت یک سال از مرگ جبران به شرق بازگشتم، دوست خود را در شرایطی یافتم که نزدیک بود در سرزمین خود مبدل به یکی از اسطوره ها شود. او جبرانی نبود که پانزده سال همراه او بودم و از رؤیاها و آرزوهایش آگاهی داشتم؛ قدرت و ضعف او را آزموده بودم؛ شاهد نبرد سخت وی با خود و جهان بودم؛ خواست ها و افکارش را با من تقسیم کرده بود و در افکار و خواست هایم با من شریک و همگام بود. از بسیاری از ادبا شنیدم که حال چون از زندگی جبران آگاهی دارم، کتابی درباره ی وی بنگارم. عده ای می گفتند این کار نوعی دین و بدهی است. عده ای نیز باور داشتند که این کار از نظر ادبی بر من واجب است و چاره ای جز انجام آن ندارم. عده ای دیگر نیز سکوت مرا در این شرایط نوعی گناه می شمردند. همه ی این شرایط مرا بر آن داشت تا بر تردید خود درباره ی نگارش این کتاب فائق آیم. با این امید و آرزو که خواننده از خلال فصول آن به سیمایی از جبران دست یابد که شناخته ام. نه تاریخ زندگی جبران که جز من کسی از آن آگاه نیست. تا حاوی درس هایی از زندگی باشد که همه ی مردم در آن با یکدیگر برابر هستند...