سبد خرید شما خالی است.
نادیده گرفتن تفاوت و تمایز عاشق و معشوق، عشق را به انحراف شیفتگى و جذبه مى کشاند که بى خودى و از خودبیگانگى است و پیامدى جز عاشق عشق و نه معشوق شدن ندارد، آن چه به معناى عشق انتزاعى و بى عشقى است. درعرصه ى ارتباط گفتارى نیز نفى تفاوت و تمایز کار را به چیرگى تک گویى مى کشاند. انسان در عشق و گفت و گو به آزادى مى رسد. عشق روند رهایى از اسارت «در من بودگى» و پیش روى در روند آزادى «با دیگرى بودن» است. گفت و گو نیز روند آزادى از همه قید و بندهاى فکرى، احساسى و رفتارى ما است وقتى که بدون رویکرد انتقادى اسیر آن ها مانده ایم و کورکورانه از آن ها پیروى مى کنیم. مى باید گفت عشق، والاترین گفت وگوى انسانى است.