«خانه» هفت شخصیت دارد با نام های «آزاد» پدر، «رویا» مادر، «هامون» پسر بزرگ، «ماهان» پسر میانی، «پرنیان» دختر کوچک تر و دو شخصیت دیگر که با عناوین زن و مرد، مشخص شده اند.
این نمایشنامه خرداد و تیر 1388 به کارگردانی کیومرث مرادی و بازی پیام دهکردی، مهدی سلطانی سروستانی، هدایت هاشمی، نگار عابدی، ستاره پسیانی، نازگل نادریان و محسن رستگار، در مجموعه تئاترشهر به روی صحنه رفته بود.
یک پسگفتار به قلم نمایشنامه نویس و مقاله ای به قلم آزاده شاهمیری (مترجم نمایشنامه «شک: یک تمثیل» اثر جان پاتریک شنلی، پیوست های این نمایشنامه را تشکیل می دهند. شاهمیری در بخشی از مقاله خود نوشته است: «در آخرین نمایشنامه ثمینی، خانه در آغاز سبب ساز انفصال، پراکندگی، بیزاری و بیماری آدم هاست. نیرویی به شدت منفی و شر که ساکنان آن برای خلاصی از آن طرح و نقشی می ریزند. این خانه با کوچک و کوچک تر شدن خانواده درونش را از خود می راند.»