یکی از عوامل مخرب مؤثر بر سنگهای ساختمانی، یخ زدگی و ذوب مکرر است. در بسیاری از مناطق سرد و مرطوب، سنگهای ساختمانی مقدار قابل توجهی آب جذب میکنند که بر اثر کاهش دما یخ زده و دچار افزایش حجم میگردند. این افزایش حجم موجب ایجاد تنش درونی و خرد شدن سنگ میشود. به همین علت در انتخاب و کاربرد سنگ ساختمانی در چنین شرایطی باید این ویژگی مورد توجه قرار گیرد. به طور معمول سنگهای متخلخل (مانند ماسه سنگ و سنگهای درز و ترک دار) دارای پتانسیل جذب آب و یخ زدگی بیشتر بوده و سریعتر از سنگهای سالم دچار آسیب میشوند. بنابراین در هنگام کاربرد سنگها در مناطق سرد و مرطوب به ویژه در قسمتهای بیرونی سازه لازم است با انجام آزمایش یخ زدگی و ذوب مکرر، مقاومت سنگ را در مقابل این پدیده مورد ارزیابی قرار داد. در این آزمایش کاهش وزن یا کاهش مقاومت نمونهای از سنگ در مقابل تعداد معینی چرخۀ یخ زدگی - ذوب تعیین و ثبت میشود. در برخی از آزمایشگاهها برای ارزیابی مقاومت به یخبندان از اشباع کردن سنگ در محلول سولفات سدیم و خشک کردن مکرر آن استفاده میشود که در نتیجه به علت رشد بلورهای سولفات سدیم درون خلل و فرج سنگ خرد میگردد. همان طور که اشاره شد، سنگهای متخلخل دارای مقاومت کمتری در مقابل یخ بندان میباشند. بنابراین به طور معمول سنگهای آذرین از این نظر مقاومتر محسوب شده و سنگهای رسوبی دارای مقاومت کمتری هستند.