دورۀ «همۀ کارها را خودت انجام بده» یا همان مدل بسته نوآوری گذشته است. امروزه نوآوری در بسیاری از شرکت ها بازتر شده است. ادامه پیروی از آن رویکرد قدیمی هم هزینه و زمان زیادتری می طلبد و هم تمام خطرات را بر دوش خودتان تحمیل می کند. سازمان های زیادی، برای گریز از همین ترکیب هزینه، زمان و خطر، رویکردشان به نوآوری را تغییر داده اند. در رویکرد جدید می توان هزینه نوآوری و زمان رسیدن به بازار را کم کرد. همچنین می توان خطرات نوآوری را با دیگران به اشتراک گذاشت. این رویکرد جایگزین«نوآوری باز» نام دارد.
بقا در کسب و کار بسیار پیچیده تر و هیجان انگیزتر از گذشته شده است. روند پرشتاب تغییرات و نوآوری در فناوری درهم تنیدگی و وابستگی حوزه های مختلف صنعت و از همه مهم تر تقاضای بازار برای شخصی سازی هر چه بیشتر محصولات و سرویس ها باعث شده است فشار زیادی به بنگاه ها و به طور خاص به سرمایه انسانی آن وارد شود. در چنین تلاطمی نوآوری یکی از کلیدی ترین رهیافت های ممکن برای رستگاری است و محدود شدن و محدود ماندن به ظرفیت های موجود سازمان خطرناک و نابهینه است. برای رسیدن به این مقصود دو ویژگی اهمیت دارد. نخست اینکه فناوری را برای فناوری نخواهیم و آن را در خدمت رشد اقتصادی و افزایش رفاه ملی قرار دهیم. سپس با در نظر گرفتن سرمایه گذاری های پیشین در زیرساخت های فناوری با جدیت راه هایی برای انتشار این فناوری ها در بدنه اصلی اقتصاد ایران بجوییم. دوم اینکه برای رسیدن به آرمان های بزرگ با دوری از تکروی در جست و جوی راه هایی برای مشارکت ظرفیت های بزرگ ملی و منطقه ای در حوزه فناوری باشیم. ما معتقدیم که رشدمان در گرو رشد همراهان و شرکایی قدرتمند در گستره ایران و فراتر از این مرزهاست و مشتاقیم در مسیر نوآوری مجالی برای مشارکت دانایان و توانایان این سرزمین فراهم آوریم تا همه علاقه مندان بتوانند در بستر آن، نوآوری های بیشتر و موثرتری را خلق، منتشر و جذب کنند.