سبد خرید شما خالی است.
فقدان نگرش سیستمی و خانواده محور یکی از خلاء های موجود در روش های درمان بسیاری از درمانگران اختلالات شخصیت است که منجر به پیامدهایی مانند شکست در درمان، صرف زمان و انرژی مضاعف و افزایش احتمال عود می شود. هر چند عوامل زیستی و وراثتی مهمی در استعداد ابتلای افراد به اختلالات روانی و شخصیتی ایفا می کند، اما عوامل محیطی مانند جو غالب خانواده، الگوهای ارتباطی خانوادگی، سبک تربیتی والدین و نوع تعاملات بین همشیرها نیز در این زمینه تاثیر قابل توجهی دارد. هیچ یک از اختلالات شخصیتی در خلاء بروز نمی کنند. همه اختلالات در تعامل بین فرد با اطرافیان خانواده و جامعه آشکار و تشدید می شود. به همین دلیل، توجه به «سیستم خانواده» و وارد کردن خانواده های مراجعان مبتلا به اختلالات شخصیت در فرآیند درمان، نکته مهمی است که باید بیش از پیش مورد توجه قرار بگیرد.