نویسنده در این کتاب حوزه های تاب آوری و عوامل مرتبط با آن را در سال های آغازین کودکی توضیح می دهد. بر این اساس ابتدا احساس امنیت و کیفیت دلبستگی، روابط کودک با همسالان، والدین و مراقبان، شایستگی های اجتماعی و هیجانی به همراه چک لیست های سنجش امنیت، استعداد، هیجانات و شایستگی های اجتماعی کودکان را مورد بررسی قرار داده است. در بخش دوم کتاب نیز به ارائه روش های عملی تقویت تاب آوری و راهبردهای مداخله ای با ذکر موردپژوهی در کودک سه و چهار ساله پرداخته است.
این کتابچه، شش حوزه از زندگی کودک را بررسی میکند؛ این حوزهها بر هر یک از سه عامل اصلی یاد شده تأثیر گذار هستند.
تاب آوری با پیامدهای بلند مدتی همراه است؛ بر همین اساس میتوان هنگام برنامه ریزی برای کودکانی که زندگی آنها به دلیل سوء استفاده یا نادیده گرفته شدن مختل شده است و همچنین کودکانی که به مراقبت بیرون از خانه نیاز دارند به عنوان یک اصل هدایتگر در نظر گرفته شود. (گیلیگان ۱۹۹۷) در حقیقت تاب آوری به معنای توانایی رشد و تعالی در فائق آمدن رخدادهای ناگوار، باید هنگام تدارکهای مراقبتی و برنامه ریزی به عنوان یک پیامد کلیدی مراقبت دنبال شود. (گیلیگان ۱۹۹۷ ص ۱۴)
به هر حال فارغ از هر نوع شکل مراقبت روزانه، باید به پرورش تاب آوری در این کودکان توجه کرد. این رویکرد بر این باور است که اگرچه همیشه این امکان وجود ندارد که کودک را از آسیبهای پیش محافظت کرد و نیز فراهم کردن یک محیط آرمانی همیشه امکانپذیر نیست، تابآور کردن این کودکان، احتمال بروز پیامدهای مثبت را افزایش میدهد. هنگامی که زندگی کودک به هر دلیلی در خانه مختل شده باشد، باید به دو مسئله دلبستگی و جایگزینی به صورت ویژهای توجه شود؛ چه به شکل حمایت از کودک در خانه یا یافتن یک محیط خانوادگی مناسب تر.