آسیبشناسی روانی موضوع مهمی در حوزه فعالیت روانشناسان بالینی و روان پزشکان است که هدف آن، مطالعه سبب شناسی، بررسی روند شکل گیری و توصیف علائم و نشانههای اختلالهای روانی و شرح و توصیف اختلالهای ذهنی و رفتاری است، که به طور تلویحی، تصریحی دلالت بر وجود نوعی نابهنجاری و ناسازگاری دارند. این شاخه از علم روانشناسی بالینی و روان پزشکی، با تاکید بر ماهیت نشانه ها، علائم و طبقهبندی اختلالهای روانی، دستیاران روان پزشکی و دانشجویان روانشناسی بالینی را برای تشخیص و تبیین اختلالهای روانی یاری میدهد.
سازمانبندی موضوعی کتاب، به گونهای تنظیم شده است که در حد ممکن فراگیرندگان را با مصرف زمان کمتر با ماهیت آسیبشناسی روانی و بعد مفهومی و بالینی آن آشنا کند.
شاید بحث برانگیزترین درمان MDD، درمان با تشنج برقی (ECT) باشد. اکنون ECT اغلب فقط برای درمان MDD مقاوم به دارو به کار میرود. ECT مستلزم ایجاد حساب شده تشنج بسیار کوتاه با گذراندن جریان برقی ۷۰ تا ۱۳۰ ولت از مغز بیمار است. در گذشته الکترودها در هر دو طرف پیشانی قرار داده میشد، روشی که به آن ECT دوطرفه گفته میشود. ECT یک طرفه، که در آن جریان برق فقط از نیمکره مغزی غیر غالب بیشتر نیمکره راست عبور داده میشود اغلب به کار میرود، زیرا عوارض جانبی آن شد ت کمتری دارد. (مک کال، ربوسین واینر و ساکیم ۲۰۰۰) در گذشته بیمار بیدار بود تا اینکه جریان برق باعث تشنج میشد و شوک برقی اغلب موجب پیچ و تابهای ترسناک بدن میشد که گاهی حتی به شکستن استخوانها میانجامید. اکنون قبل از به کار بردن جریان برق داروی شل کننده عضلات به بیمار داده میشود. انقباضهای تشنجی عضلات بدن به زحمت قابل مشاهده است و بیمار چند دقیقه بعد بیدار میشود در حالی که چیزی دربارۀ درمان به خاطر نمیآورد. بیماران اغلب بین ۶ تا ۱۲، درمان به فاصله چند روز از یکدیگر دریافت میکنند.