کتاب دزده کشی

با آرامش شروع شده است، مثل زندگی که اول روی خوش اش را نشان می دهد و تشویقت می کند تا پیش بروی و بعد روی دیگرش را خواهی دید که حریف می طلبد. انگیزه و اراده و عشق هم داشته باشی، بعضی درد ها را تاب نمی آوری. زودتر از آن که فکر کنی پیر می شوی، در بیست یا سی سالگی حتی.

پاهایم می لرزد. نمی ایستم. حرفی نمی زنم. ترسیده ام. ترسیده و حقیر شده ام. حقارت را پذیرفته ام تا زنده بمانم. شجاعتم را می دهم، زندگی ام را می خرم. راهوردی شمرده و با حوصله حرف می زند. چیزهایی از همان ها که برایش تعریف کرده ام. مظلوم و طبیعت دوست و جان برکف برای وطن، معرفی ام می کند. کم کم بدبخت نشانم می دهد... به چه روزی افتاده ام!

• چشم هایش ~بزرگ علوی
• نور زمستانی ~امید رضائی
• من او ~رضا امیرخانی
• بی آتشی ~امید رضائی
• بار دیگر شهری که دوست می داشتم ~نادر ابراهیمی
• موارد بیشتر (22915)

• هرازگاهی بنشین (مجموعه داستان) ~فریبا منتظرظهور
• قلم فروش ~فریبا منتظر ظهور
• رؤیای من این است: داستان های کودکان کار ~فریبا منتظرظهور (گردآورنده)
• به جز سرخ، هر رنگی ~فریبا منتظرظهور