پروتئین ها باید با یکدیگر در تماس باشند تا یکدیگر را تعدیل و اطلاعات را منتقل کنند. به علاوه بسیاری از عملکردهای سلولی به کمپلکس های پروتئینی چند بخشی بستگی دارد. مثالی از آن mTORCI و متشکل از چند پروتئین و تنظیم کنندۀ اصلی ترجمه ریبوزومی مؤثر در سنتز پروتئین ناشی از فعالیت ورزشی و تغذیه است. تعامل های پروتئینی - پروتئینی ریشه در پیوندهای شیمیایی نسبتا ضعیفی دارد و در کل مستلزم ناحیه های پروتئینی - پیوندی است که مانند سطح مشترک آجرهای اسباب بازی لگو عمل می کند. برای مثال ناحیه های W) ww کد تک حرفی ویژه تریپتوفان) در برخی پروتئین ها با موتیف های سرشار از پرولین (مانند PPXY) موجود در پروتئین های دیگر وارد تعامل می شود. (ایلسلی و همکارانش ۲۰۰۲)
شناسایی این ناحیه ها و تعامل های آنها برای درک مسیرهای انتقال پیام ضروری است و بدین سان نظر شخصی ماریوس سودول، یکی از اولین کاشفان ناحیه WW در اینجا مطرح می شود تا مثالی از نحوه انجام چنین پژوهشی باشد...