رابطه ای طولی میان مشروعیت و حاکمیت وجود دارد. مشروعیت در قالب واسطه ای میان حکومت و حاکمیت قرار می گیرد.
اگرچه رمی ها واژه حاکمیت را نمی شناختند، ولی برای نخستین بار آن ها این ایده را مطرح کردند: قدرتی عالی که اراده خویش را بر اراده های تبعی تحمیل می کند. تنها به این دلیل که قدرت عالی است.
ژان بدن، اندیشمند فرانسوی برای نخستین بار مفهوم حقوقی حاکمیت را مطرح را نمود. از دیدگاه او ویژگی های حاکمیت و قدرت ناشی از آن را می توان بدین صورت خلاصه نمود: قدرت برتر، مطلق، یگانه، غیر قابل تقسیم، دائمی، غیر قابل انتقال و مستقر و پایدار.
مفهوم «حاکمیت» مخالفانی نیز دارد. لئون دوگی، اندیشمند فرانسوی از جمله آن هاست. از دیدگاه دوگی، حاکمیت مفهومی انتزاعی است که وجود خارجی ندارد. در سطح بین المللی نیز دوگی اعتقاد دارد که تمسک به مفهوم حاکمیت نه تنها مشکل گشا نیست بلکه مشکل آفرین نیز هست. به باور دوگی تأسیس حقوق عمومی داخلی و حقوق بین الملل عمومی ناممکن است.
حاکمیت قدرت عالی در هر کشور است و حاکم فرد یا نهادی است که اراده آن برتر از تمامی اراده های موجود در آن قلمروی سرزمینی باشد. به عبارت دیگر حاکمیت مفهومی است که تمامی اعمال دولت در مفهوم عام و قوای سه گانه به نام آن انجام می شود.