پیغمبر صلی الله علیه و آله هنگام نزول وحی مستقیم بر خود احساس سنگینی می کرد و از شدت سنگینی بار، بدنش داغ می شد و از پیشانی مبارکش عرق سرازیر می گشت و اگر بر شتری یا اسبی سوار بود، کمر حیوان خم می شد و به نزدیک زمین می رسید. علی علیه السلام می فرماید: موقعی که سوره مائده بر پیغمبر صلی الله علیه و آله نازل شد، ایشان بر استری به نام شهباء سوار بودند، وحی بر ایشان سنگینی کرد، حیوان ایستاد و شکمش آویزان شد. دیدم که نزدیک بود ناف او به زمین برسد. در آن حال پیامبر صلی الله علیه و آله بیهوش شد و دست خود را بر سر یکی از صحابه نهاد... .
عبادة بن صامت می گوید هنگام نزول وحی صورت پیامبر صلی الله علیه و آله منقبض می شد و رنگ او تغییر می کرد. می گوید در آن حال سر خود را فرو می افکند و صحابه نیز چنین می کردند. گاه می شد که زانوی پیغمبر، بر زانوی کسی بود در آن حال وحی نازل گاه می شد. آن شخص تحمل زانوی پیغمبر را نداشت. ما نمی دانیم چرا پیامبر صلی الله علیه و آله دچار این حالت می شد؛ چون از حقیقت وحی آگاه نیستیم، برای تفصیل بیشتر میتوان به کتاب هایی که درباره وحی و کیفیت آن نگاشته شده است مراجعه کرد.
گروهی از معاندان دین که سعی می کنند با ساختن و پرداختن داستان های بی اساس و موهون، اصل مهم و حی از جانب پروردگار به سوی بهترین بندگان را زیر سؤال ببرند، افسانه هایی در زمینه وحی بر پیامبر اسلام جعل کرده اند.
مقدمه
فصل اول: پدیده وحی
فصل دوم: نزول قرآن
فصل سوم: جمع و تألیف قرآن
فصل چهارم: قراء و قرائات سبع
فصل پنجم: دفع شبهه تحریف
فصل ششم: ترجمه قرآن
منابع و مآخذ
منابعی برای مطالعه بیشتر