تئوریهای سنتی، تجارت بین الملل، تجارت خارجی و سرمایه گذاری مستقیم خارجی را جانشین یکدیگر در نظرمی گرفتند. تئوریهای جدید، FDI را بهعنوان راهی برای توسعه مزیتهای ویژه یک شرکت در نظر میگیرند. بنابراین، با گسترش ارتباطات تجاری مابین کشورها، سرمایه گذاری مستقیم خارجی نیز به عنوان مکملی برای تجارت افزایش می یابد. این مقاله به بررسی اثر جریانهای تجاری بر سرمایه گذاری مستقیم خارجی (FDI) در گروههای منتخبی از کشورها در طول دوره 2005-1996 میلادی می پردازد. نتایج حاصل از برآورد الگوها مبین این نکته است که در اغلب گروههای منتخب، جریان تجاری دارای ارتباط مستقیم و معنی داری بر روی FDI است، یعنی افزایش جریان تجاری در این گروهها، منجر به افزایش سرمایه گذاری مستقیم خارجی شده، که بیانگر وجود ارتباط مکملی بین این دو متغیر است. علاوه بر تجارت، تولید ناخالص داخلی، نرخ ارز و برخی متغیرهای همگرایی نیز از جمله عواملی اند که دارای اثر معنی داری بر جذب سرمایه گذاری خارجی در این گروه ها و در طول دوره مورد مطالعه بوده اند.