"با نگاهی گذرا به سیر تحول جوامع انسانی می توان دریافت که انسان، حیات جمعی و آسیب های اجتماعی همزاد یکدیگرند. "آسیب های اجتماعی" اگرچه باید خاطرنشان کرد که واقعیتی دیرپا محسوب می شود، نوظهور و مربوط به دوره ی ضرب آهنگ سریع توسعه ی پس از انقلاب صنعتی است که با خود مهاجرت وسیع، انباشت جمعیت شهری، رشد شتابان شهرها و کلان شهرها، تغییر نوع و شکل روابط انسانی، ظهور عصر جدید و تکثیر و تجمع آسیب های اجتماعی را به همراه داشته است ... "سرزمین ایران نیز از این واقعیت مستثنا نبوده و بنا بر دلایل متعددی نظیر موقعیت ژئوپلیتیکی، سابقه ی تاریخی، تغییرات جمعیتی، رشد شتابان شهرها، اجرای برنامه های متنوع و گاه متضاد توسعه در یک صد سال اخیر، ناپایداری اجتماعی و سیاسی، رویه های مدیریتی و حکمرانی، ... شاهد گسترش بی رویه ی آسیب ها و ناهنجاری های اجتماعی بوده است که انباشت، پیچیدگی و چندلایه شدن آن ها تهدیدی قابل توجه است که باید بدان پرداخت... "نخستین همایش ملی آسیب های اجتماعی را انجمن جامعه شناسی ایران با همت والا و ستودنی استاد ارجمند، شادروان دکتر محمد عبداللهی، ریاست وقت انجمن در سال 1381، برگزار کرد و مجموعه مقالات همایش نیز متعاقباً در شش جلد منتشر شد. تمهید مقدمات برگزاری دومین همایش از سال 1390 صورت گرفت تا اولاً تکرار این واقعه ی علمی باشد... و ثانیاً پاسداشتی باشد از مقام علمی استاد عبداللهی ... و اینک با شکل گیری شرایط مناسب نسبی و با مساعدت جناب آقای دکتر سیدمرتضی میرباقری، قائم مقام محترم وزیر کشور و دبیر شورای اجتماعی کشور [در سال1391]، مجموعه مقالات منتخب هیئت داوران در نه جلد آماده و منتشر شده است."