سبد خرید شما خالی است.
نگرش شاعران و نویسندگان کهن ما به انسان و جهان عمدتاً نگرشی الهی بوده است؛ از نگاه آنها تنها در سایه ی خداست که انسان پدیدار می شود و معنا می یابد. اما مرکز ثقل ادبیات معاصر خودِ انسان و مسائل آنی و عینیِ اوست. شهر خدا به جهان آسمانی یا آرمانی ادبیات کهن و شهر انسان به دنیای ادبیات معاصر اشاره دارد.