در این کتاب، هدف مولفان این بوده است که خطوطی کلی از تحولات عمده ی این هنر را از بدو پیدایش آن تا دوران معاصر، با معرفی 42 عکاس بزرگ و بررسی سبک و آثار آنان، ترسیم کنند. این عکاسان که به شیوه های مختلفی کار کرده اند و همگی از سرآمدن عکاسی زمان خود بوده اند، در این کتاب با ترتیب زمانی معرفی شده اند، آنچنان که زندگی نامه ها از لویی داگر که مخترع عکاسی بوده شروع می شود و به عکاسان معاصر ختم می گردد.
عکاسی نوین با شیوهای که ویلیام هنری فاکس تالبوت (۱۸۷۷ - ۱۸۰۰) ابداع کرد، گسترش یافت. او در ۱۸۳۴ آزمایشهایی برای حساس ساختن کاغذ نسبت به نور انجام داد. به این ترتیب که کاغذ را به کلرور نقره که تحت تأثیر نور سیاه میشود، آغشته ساخت و به این ترتیب توانست تصویر برگ ها، تورها و غیره را به صورت منفی بر آن ثبت کند؛ سپس برای ثابت ساختن، تصویر کاغذ را در محلول غلیظ نمک شست و شو داد. در ۱۸۳۵ با استفاده از این تصاویر منفی به عنوان نسخههای اصلی عکس ها، تصاویر مثبتی را بر روی کاغذ حساس خود چاپ کرد. طی تابستان همان سال، کاغذی را که برای طرحهای نور ساخته خود تهیه میکرد، در دوربین عکاسی کوچکی قرارداد و تصاویری منفی از خانۀ خود در لاکاک آبی واقع در ویلتشایر انگلستان گرفت. هنگامی که تالبوت در ۱۸۳۹ از کشف داگر آگاهی یافت، بیدرنگ جزئیات روش خود را منتشر ساخت. این نخستین مطلب منتشر شده درباره یک روش عملی عکاسی بود.