در سال ۱۹۳۲ تقریبا دوازده میلیون آمریکایی بیکار بودند. مدت بی کاری اکثر آن ها آن قدر به درازا کشیده بود که تمام پس اندازشان را خرج کرده بودند. سرانجام زمانی که نتوانستند اجاره یا قسط وام مسکن خود را بپردازند، خانه هایشان را نیز از دست دادند. بسیاری در آلونک های مقوایی در محله هایی موسوم به هوو رویل زندگی می کردند. در هر شهری جلوی مکان هایی که به تهیدستان نان و سوپ می دادند یا بیمارستان هایی که غذاهای پسمانده خود را توزیع می کردند، صف غذا تشکیل شد. هزاران مرد جوان و پسربچه آواره شدند تا در جستجوی کارهای فصلی و موقتی پهنه کشور را زیر پا بگذارند. صدها هزار کودک از رفتن به مدرسه بازماندند، چون محله هایشان توان باز نگه داشتن مدارس را نداشتند.
سه سال گرسنگی و فقر امید چندانی برای آمریکایی ها باقی نگذاشت، بلکه پرسش های بسیاری فرا رویشان قرار داد. سبب بحران اقتصادی چه بود؟