«روانشناسی کودک»، نوشته ژان پیاژه و باربل اینهلدر، یک معرفی جامع از فرآیند رشد ذهنی کودکان است که اولین بار در سال ۱۹۶۶ در پاریس منتشر شده است. در این کتاب، پیاژه و اینهلدر به بررسی مراحل مختلف رشد از تولد تا نوجوانی و سپس به سمت بزرگ سالی میپردازند. آنها نه تنها تغییراتی که در هر مرحله رخ میدهد را شرح میدهند، بلکه چگونگی تأثیر این تغییرات بر تفکر، ادراک و رفتار کودکان را نیز توضیح میدهند.
این کتاب با ارائه دیدگاههای جدید به والدین کمک میکند تا بفهمند که کودک، چه بسیار شبیه به بزرگ سالان است و بالعکس. یکی از مفاهیم مهم این کتاب این است که «همان میزان یا حتی بیش از آن که کودک جلوهای از بزرگسالی باشد، بزرگسال جلوه کودکی است». این مفهوم بر مبنای فهم و تجربیاتی است که کودک و بزرگ سال در طول زندگی خود از هم میآموزند.
فصلهای مختلف کتاب نیز به مباحث مختلفی از روانشناسی کودک میپردازد، از جمله دوره حسی و حرکتی، رشد ادراک، کارکرد نشانه ای، عملیات ملموس اندیشه، دوره نوجوانی و عواملی که بر رشد ذهنی تأثیر میگذارند. این کتاب یک منبع غنی و کامل برای کسانی است که به دنبال درک بهتری از روانشناسی کودکان و فرآیند رشد و توسعه ذهنی آنها هستند.
ژان پیاژه:
ژان پیاژه، یکی از بزرگترین اندیشمندان در حوزه روانشناسی و شناختشناسی کودک بود. وی در سال ۱۸۹۶ در خانوادهای فرهنگی و تحصیل کرده به دنیا آمد و با توجه به پژوهشهایش در روانشناسی رشد، شناخته شده است. پیاژه باور داشت که فقط آموزش میتواند جوامع را در برابر فروپاشی یا خشونت حفظ کند.
از ابتدای کارش، به مطالعه نحوه تفکر و استدلال کودکان پرداخت و به تحقیق در مورد اشتباهات مشابهی که کودکان انجام میدهند علاقه نشان داد. نتیجه تحقیقات او منجر به توسعه نظریهای شد که توانایی کودکان در تفکر و استدلال را به چهار مرحله کلی تقسیم کرد. وی در سال ۱۹۵۵، مرکز بین المللی شناختشناسی ژنتیک را تاسیس کرد و تا پایان عمر ریاست آن را ادامه داد.
پیاژه در کارهای اولیه خود در زمینه زیستشناسی به این نتیجه رسید که اعمال زیست شناسانه به عنوان گامهایی در مسیر سازش با محیط در نظر گرفته میشوند. وی به نظریههای ساخت و ساز گرایانه معرفت نیز اشاره داشت.
باربل اینهلدر:
باربل اینهلدر، یک روانشناس سوئیسی بود که بسیار با ژان پیاژه همکاری داشت. وی در سال ۱۹۱۳ متولد شد و در سال ۱۹۹۷ درگذشت. پس از کسب مدرک دکترای روانشناسی در سال ۱۹۴۳، در دانشگاه ژنو مشغول به تدریس شد. اینهلدر و پیاژه در پروژههای تجربی مشترک در زمینه رشد کودک همکاری داشتند. همکاریهای آنها در نشریهها و کتب مختلف منعکس شده است و برخی از آثار مشترک آنها شامل «رشد تفکر منطقی از دوران کودکی به نوجوانی» و «روانشناسی کودک» است.