محمد بن علی بن حسین بن بابویه قمی مشهور به شیخ صدوق، در سال ۳۰۶ یا ۳۰۷ ه.ق در خاندان علم و تقوا در شهر مذهبی قم دیده به جهان گشود. پدر بزرگوارش، علی بن حسین بن بابویه قمی، از برجسته ترین علما و فقهای زمان خود بود. او در بازار دکان کوچکی داشت و از طریق کسب و تجارت، در نهایت زهد و عفاف امرار معاش می کرد. همچنین، ساعاتی از روز را نیز در منزل به تدریس و تبلیغ معالم دین و نقل روایات اهل بیت عصمت و طهارت می پرداخت.
جلالت شأن و منزلت این فقیه بزرگوار تا بدان پایه رسید که حضرت امام حسن عسکری علیه السلام، طی نامه ای او را با القابی چون شیخی، معتمدی و فقیهی مورد خطاب قرار داد. چون این نامه دارای مضامین بسیار بلندی است و در طی آن، نکات دقیقی بیان شده که آگاهی بر آن برای سالکین سبیل ولایت کبرویه مرتضویه، ضروری به نظر می رسد؛ لذا متن آن را عینا در اینجا نقل می کنیم...