در تعاریف سنتی مرزهای بین المللی، خطوط فرضی هستند که حد پایانی اعمال حاکمیت حکومتها بر زمین و آسمان را مشخص می سازند. اما در جهان کنونی مرز شروع حاکمیت حکومت ها و خط پیوند دهنده حاکمیت ها می باشد. پدیده مرز، با اشکال، نام ها و کارکردهای مختلف، قدمت بسیاری دارد و در طول تاریخ و بنابر مقتضیات زمان و نیاز جوامع بشری تغییر شکل یافته تا به شکل و مفهوم امروزی درآمده است. امروزه، مرز مهمترین عامل تشخیص و تمایز یک کشور از کشورهای دیگر است. با این حال، کارکرد مرزهای امروزی در حال تغییر می باشد. مرزهایی که در قرن 71م. با کارکرد جداکنندگی کشورها و ملتها ترسیم شده بودند، امروزه در بسیاری از کشورهای جهان رویکرد باز و همگرایانه در پیش گرفته و امکان برقراری روابط مشترک و تبادلات گسترده سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و ... را فراهم ساخته اند. تجربه چنین کشورهایی نشان داده که نگرش باز در اداره مرزهای بینالمللی و افزایش ارتباطات و تعاملات کشور با سایر کشورهای همسایه، نه تنها امنیت ملی را به خطر نمیاندازد، بلکه با ایجاد فضای همکاری و شکل دادن به منافع مشترک میان کشورهای همسایه، موجب افزایش امنیت مرزها و در نتیجه افزایش امنیت ملی کشورها می گردد.