حمل ونقل یا جابه جایی انسان و کالاها از نقطه ای به نقطه دیگر، از جمله خصایص ذاتی و کهن ماندگار انسان ها است. در جوامع ابتدایی به فرم معیشتی نیز، حرکت جزو اساسی ترین الزامات روزانه به شمار می رود و برای تولید و یا جابه جایی هر محصول غیراقتصادی لازم است حجم معینی از حرکات از محل تولید تا مصرف صورت پذیرد تا کالای مورد نیاز به مصرف کننده برسد.
چنین فرایندی از حرکت در یک جامعه توسعه یافته مبادلاتی، ابعاد وسیع تری دارد و اشکال مختلفی از حرکت و جابه جایی را پدید می آورد. بنابراین، حرکت و جابه جایی یکی از عمده الزامات انسانی است که نتایج اقتصادی به دنبال دارد. در علم اقتصاد، مجموعه خدماتی که سبب انتقال و جابه جایی منابع تولید می گردد دارای ارزش اقتصادی است و بخشی از جریان تولید محسوب می شود، زیرا اصولا در جریان حمل ونقل به بهای اولیه منابعی که از نقاط مازاد بر مصرف به مناطق مصرف حمل می گردند، افزوده می شود. چنین افزایش نتیجه و فرایند پدیده حرکت است و سود حاصل از آن همانند «بهره وری تولیدی یا تبدیلی» است که محصول کار زارع یا کارخانه دار باشد و یا مانند «سود زمانی» است که انباردار آن را به وجود می آورد.