کتاب جستارهایی در باب عشق

الیاس کانتی می گوید: دیدن ورای آدم ها آسان است، ولی ما را به جایی نمی رساند. به عبارت دیگر چه آسان و چه بی فایده در افراد عیب می یابیم. آیا وقتی عاشق می شویم بعضا به این دلیل نیست که، حتی به بهای کوری خودمان در این فرایند و آن لحظه خواسته ایم، دیدن ورای آدم ها را نفی کنیم؟ اگر بدبینی و عشق دو گزینه متقابل باشند، آیا عاشق شدن ما به این دلیل نیست که می خواهیم از موضع ضعف بدبینی، نجات یابیم؟ آیا در هر عشق در نگاه اول نوعی گزافه پردازی نسبت به خصوصیات معشوق وجود ندارد؟ نوعی گزافه پردازی که ما را از منفی نگری معمول مان منفک می کند و تمرکز و نیرویمان را معطوف کسی می کند که چنان باورش داریم که هرگز حتی خود را چنین باور نداشته ایم.

آلین نویسنده ی هفت کتاب غیرخیالی است که نگاهی بر بزرگ ترین سوال های زندگی عادی انسان دارد. عشق، دوستی، کار، مسافرت، خانه، به شیوه ای که به طرز عقلانی سخت، درمان کننده، سرگرم کننده و همیشه بسیار خواندنی هستند. هدف او بازگرداندن ایده ها به جایی است که تعلق دارند: مرکز زندگی های ما.